வைகைத்தாயே சரணம்!

ஓம் ஸ்ரீ ஈஸ்வர மஹா ஜோதியே சரணம்!

03•02•2017,
வெள்ளிக்கிழமை,
குரு ஈஸ்வராலயம்,
பொள்ளாச்சி.

(218) மனிதனே புனிதன் —
வைகைத்தாயே சரணம்!
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
மாந்திரீகனை சுமந்து கொண்டு செல்வது, அதுவும் பீங்கான் ஜாடியுடன் சுமப்பது என்பது லேசுப்பட்ட காரியம் அல்ல! கிராம பூஜாரி உடனிருந்ததால் நாயனா தப்பிப் பிழைத்தார். ஜாடி விழுந்து உடைந்து விட்டாலோ, இன்றைய இரவு அமாவாசை தினம், ஏவல் செய்தவன் பிடியில் அகப்பட்டுக் கொள்ள வேண்டும். மட்டுமல்ல நண்பன் அழைப்புக்குப் பதில் கூறியாக வேண்டும். மீண்டும் ஏவல் பணியை அவன் செய்ய வேண்டும். எனவே இந்த நாளில் மறைந்து போவதையே மாந்திரீகன் விரும்பினான். யாரும் அறியாமல் பூமிக்குள் இருந்து நிம்மதி கொள்வதாக மாந்திரீகன் நம்பினான். நாயனா ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தைச் சொல்லி அங்கு வேகமாக முன்னால் விரைந்து போகும்படி பூசாரியை அனுப்பிய பிறகு, தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டார். பாதையில் இருந்த பூவரசுமர நிழலின் அடர்த்தியில் தன்னை ஐக்கியம் செய்து கொண்டார். வானத்தில் கரு மேகங்கள் மெல்ல மெல்ல தெரியத் துவங்கியது. இன்று மழை வரும் என்று உறுதியாக நம்பினார்.

கிராம பூஜாரி பிட்டுக்கு மண் சுமந்த சிவன் கோயில் வாசலில் அமர்ந்து கொண்டு நாயனா வரவுக்காகக் காத்திருந்தார். நாயனா சைக்கிள் ரிக்ஷாவில் வந்து இறங்கினார். பிறகு இருவருமே வைகை ஆற்றில் இறங்கி மணலில் நடந்து கிழக்கு திசை நோக்கிச் சென்றார்கள். ஒரு குறிப்பிட்ட இடம் சேர்ந்து ஆற்றின் நடுப்பகுதியில் அமர்ந்து கொண்டு தங்களின் பணியைச் செய்யத் துவங்கினர்.வானம் கருத்து இடியிடிக்கத் துவங்கி விட்டது. கொடி மின்னல்கள் வீசி கண்களைப் பறிக்கும் ஒளியை நாலாதிக்கும் பரவிக் கொண்டிருந்தன! இருள் கவிழ்ந்து விட்டது. பூஜாரி ஆழமாக மண்ணை அகழ்ந்து, கண்ணில் நீர்சுரக்க பீங்கான் ஜாடியைப் புதைத்தார். மின்னல் வெளிச்சத்தில் இருவரும் அடிக்கடி தெரிந்தனர். இடியுடன் கூடிய மழை சோ வெனப் பெய்யத் துவங்கியது. பூஜாரி நாயனாவின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு வீடு திரும்ப அழைத்துப் போனார். பிட்டுத் திருவிழா நடைபெறும் இடத்தில் மேட்டின் மீதேறி சிவனை வழிபட்டுவிட்டு ரிக்ஷா வண்டியில் வீடு திரும்பினர்.

சுப்பிரமணியன் வீட்டிற்கு முன்பு நடுத்தர வயதுடைய மனிதர் ஒருவர் தீட்சன்யமான பார்வையுடன் நின்று எலும்பும், தோலுமாக நின்ற சுப்பிரமணியத்திடம், கேரளப் சுப்பிரமணியத்தைப் பற்றி விசாரித்துக் கொண்டிருந்தார். அவர்கள் வேறெங்கோ குடியிருங்கச் சென்று விட்டதாகச் சுப்பிரமணி கூறினான். அவன் எப்படி குணம் பெற்றான் என விசாரித்த போது நடந்த உண்மைகளை நடந்தபடி கூறினான். ஆனால் ஜாடியில் எடுத்துச் சென்ற விபரங்களை மறைத்து விட்டான். விசாரிக்க வந்தவன் சாதாரண ஆள் கிடையாது. யக்ஷனான மந்திரவாதியின் நண்பன் தான் அது ! அவன் அழைத்தும் வராத காரணம் பற்றியே அறிந்து கொள்ள வந்திருந்தான். என்ன முயன்றும் வைகை ஆற்றினுள் புதைக்கப்பட்ட, மாந்திரீகன் ஆவி அடைக்கப்பட்ட மந்திர ஜாடியை அவனால் கண்டு பிடிக்க முடியாமல், தென்பரங்குன்றம் நோக்கிச் சென்று விட்டான்.

அன்று மதுரை காணாத அடை மழை பெய்து தீர்த்தது. வைகை ஆற்றின் வெள்ளப் பெருக்கில் அது நிச்சயமாக அடித்துச் செல்லப்பட்டது. பிறகு என்ன ஆனது, எங்கு சென்றது என்பது இதுவரை யாரும் அறிந்திடாத மர்மமாகிப் போனது. நமது சுவாமி ஸ்ரீ நாகராஜன் இடத்தில் நாயனா பார்க்கும் போதெல்லாம் அடிக்கடி இதைப்பற்றி அறிந்து கொள்ளக் கேட்பார். சுவாமி அவர்கள் சிரித்துக் கொண்டே “உள்ளூர் அதிசயம்” என்ற பெயரில் வெளிவரத்தான் போகிறது என்று சொல்லி விட்டு வருவார்.

(மனிதனே புனிதன் வரலாறு இன்னும் தொடர்ந்து வரும்)

நன்றி! வணக்கம்!

— ஸ்ரீ ஈஸ்வர குமாரரின் தொண்டன்!
மதுரை M.மேகநாதன்.