மாயனின் புதிய குணத் தோற்றம்!

ஓம் ஸ்ரீ ஈஸ்வர மஹா ஜோதியே சரணம்!

11•08•2016,
வியாழக்கிழமை,
குருஈஸ்வராலயம்,
பொள்ளாச்சி.

(38) மனிதனே புனிதன் —
மாயனின் புதிய குணத் தோற்றம்!
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
பண்பின் குணம் உள்ளவர்கள் முதலில் புலனடக்கத்தைப் பெற முழுமையான மனதுடன் முயற்சிகள் செய்து வரவேண்டும்.புலனடக்கத்தின் வழியாக ஞானத்தை அடைபவர்கள் அதன் வடிவமாகவே மாறி விடவேண்டும்! ஞானம் என்பது ஒவ்வொருவரின் உள்ளத்தில் இருந்து ஊற்றாகப் பொங்கிப் பிரவகிக்க வேண்டும். இது தானாகவே அனுபவ வாயிலாக உருவாவது. மற்றவர்கள் ஞானத்தை வெளியில் இருந்து சுலபமாகப் பெறமுடியாது! சுயமான முன்னேற்றம் அவசியமாகிறது.

அதனால் பரிபக்குவம் வாய்த்த ரிஷித்தன்மையை மனிதன் பெற்றுப் புனிதனாக ஆகின்றான். அவன் தோற்றத்தில் எளிமை எப்போதும் இருக்கும்! எல்லோரிடமும் இனிமையாகப் பழகுவான்! அவனது ஆற்றல் சக்தி வெளிப்பட்டு, அவனுடைய மகிமையை உலகமே அறிந்து கொள்ளும்.

மானிட வாழ்க்கையில் அதன் பேருண்மைகளைப் புரிந்து தனதறிவில் ஜெபநிலை பெற்று பரிகாரம் என்னும் தெய்வீகப் பிரபஞ்ச ரகசியங்களை அறிந்து கொள்ள வேண்டும். ஜெபங்களை ஈடுபாட்டுடன், ஆழ்ந்து உச்சரிக்கும் தன்மையில் பேரானந்தப் பெரு நிலை உண்டாக வேண்டும். உடல் அதன் உணர்வுகளைக் கடந்து ஒலி பிரம்ம தவத்தில் ஈடுபட்டு வாழ்ந்து வருவதாகும் இத்தவம்! தனது பாவங்கள் என்னும் நாகதோஷத்தைப் புற்றினுள் தவமூர்த்தி பெருமாளிடம் ஒப்படைத்து நாராயணன் அருள் பெறும் மார்க்கம் அது! அதாவது புற்றிலிருந்து தனது பரிபக்குவ நிலையை, ஒளி ஒலியில் வெளிப்படுத்திக் காட்டியதால்தான் “வான்மீகி” என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. சப்தத்தை ஒளியாக்கிப் பக்குவப்படுத்தி, தெய்வீக நிலையைப் பெற்று விடுதல் என்பதே கருத்தாம்.

எந்த நிலையிலும், எந்த நேரத்திலும் அறமாகிய தர்மத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். இவ்வுலகில் மனிதவடிவம் கிடைத்து வாழும் வாழ்க்கையில், இறைவன் சக்தியில் நிலைபெற்று இருக்க வேண்டும். அமைதியும், சகிப்புத் தன்மையும் கொண்டு வாழும் பண்பின் குணத்தைப் பெற்றால், எத்தகைய துன்பங்களையும், துயரங்களையும் வெல்லலாம்; புனிதத் தன்மையைப் பெற்று உலகில் நிலை பெறலாம் என்பது உண்மை.

இயற்கையின் படைப்பில் நன்மை, தீமை; நல்லவர்கள், தீயவர்கள் என்பதில் எப்போதும்
வாழ்க்கைப் போராட்டம் சித்தரிக்கப்படுகின்றது.

இப்படியெல்லாம் மாயனுடன் சுவாமி பேசிக்கொண்டே விஸ்வாமித்திர ரிஷி ஸ்தாபித்துள்ள ‘ஸ்ரீவித்யா பீடத்தின்’ அருகே நெருங்கிக் சென்று விட்டனர்! என்ன காரணம் கருதியோ மரம், செடி, கொடிகள் இல்லாத இடமாக சுற்றிலும் வெகுதூரம் வரை வெறும் பாதைகளும், கரடுகளும் நிறைந்திருக்கும் பகுதியாக அது விளங்கியது. வெய்யில் சுட்டெரிக்க தரையில் கால்கள் பொறுக்க முடியாத சூடாக தரை கொதிக்கப் பெரிய பாறையின் நிழலில் இளைப்பாற ஒதுங்கினர்.

சுவாமி, “மாயா உங்களுக்கு தெரியும் மூலிகை மருந்து ஏன் பிறருக்கும் கொடுத்து உதவக்கூடாது?” என்று கேட்டார். மாயனுக்கு இந்தக் கேள்வி சங்கடத்தைத் தந்து விட்டது. முகத்தை இரு உள்ளங்கைகளால் தேய்ந்து விட்டு,” சுவாமி நீங்கள் என்னைக் கோபிக்கக் கூடாது. அப்பாவி களாக, கடவுளின் குழந்தைகளாக வாழ்ந்து வந்தது வனவேடர் இனம்! சூதுவாது தெரியாது. பகிர்ந்துண்டு பசியாறி சந்தோஷமாக இருந்தவர்களை பேராசை பிடித்ததுத் தான் வாழ, உதவிகள் செய்வது போல் மனதைக் கெடுத்து விட்டனர் பாவிகள். இன்று எங்கள் இனம் சீரழிந்து விட்டது. இதற்குக் காரணமான மக்களுக்கு தெய்வ மருத்துவம்? ம்.ம்..சுவாமி எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது! ஆளை விடுங்கள்” என மாயன் கோபித்து விட்டு, மன்னிப்பும் கேட்டுக் கொண்டார். இது மாயனின் இயல்பு!

“சரிமாயா! நீ உள்ளதைத்தானே கூறுகிறாய்! அதை விட்டு விடுவோம். என்னை எதற்காக இங்கு அழைத்து வந்தாய்” என சுவாமி கேட்டார். அதற்கு மாயன்,”சுவாமி பயமாக இருக்குதா?” எனக்கேட்க சுவாமி பளிச்சென்று சிரித்து விட்டார்.மாறனும், “நீங்க பயப்பட மாட்டீங்கன்னு இரவு யானைகள் அட்டகாசம் செய்தபோதே புரிந்து கொண்டேன். வாங்க! இங்கே மாட்டுப்பட்டி இருக்கிறது.மாடுகள் எல்லாம் வனத்தில் மேய்ந்து விட்டு தங்க வருகின்ற இடம். அதைக் கடந்து விட வேண்டும்.பெருநரிகள் (சிறுத்தை) அதிகமாக உலாவும். மாடுகளை அடித்துச் சாப்பிடும். நாம் அவைகளுக்கு இடையூறு தரக்கூடாது.போகலாம் வாங்க!”என மாயன் தர்மத்தைப் பேசினார். உயர்ந்த அடர்ந்த வனப்பாதை சற்று கடினமாக இருக்க அங்கங்கு இளைப்பாறிச் சென்றனர். பூக்களும், மரங்களின் அழகிய தோற்றமும், சப்பாத்திக் கள்ளிப் பழங்களும், அவுரிச் செடிகளும், ஆங்காங்கே உயரப் பாறைகளையும் காட்டி இயற்கை மனதினைக் கவர்ந்தது. சப்பாத்திக் கள்ளிப் பழங்களின் தொண்டை முள் நீக்கி உண்டு பசியாறினர். புதர்களில் மிருக நடமாட்டம் கேட்டது.காற்றில் வரும் வாசனையை நுகர்ந்து, மண்ணில் காலடித் தங்களைப் பார்த்து, “இவை காட்டுப் பன்றிகள்; நீர்குடிக்க வருகின்றன. அந்தப் பெரிய உயரப் பாறையில் உட்காரலாம்” என்று மாயன் கூறினார்.

பாறையில் அமர்ந்து கொண்டதும் அந்த இடமே உறுமலும், கூச்சலுமாக காட்டுப் பன்றிகள் கூட்டம் வந்தது. வாயில் வளைந்த கோரைப் பற்களுடன் பெரிய பன்றிகள் தரையை குத்தி மண்ணை வீசி சிலிர்ப்புடன் இவர்களைப் பார்த்து விட்டு நீரைக்குடித்தன. ஆங்கங்கே படுத்துப் புரண்டு ஓய்வாக இருந்தன. மாயன் வாயைத் குவித்து வினோதமாக சப்தமிட, அவைகள் அனைத்தும் பரபரப்புடன் எழுந்து ஓடின. சில தரையை ஆவேசமாகக் கொம்புகளால் குத்திவிட்டு ஓடியே போயின. சுவாமி,”என்ன மாயா அவைகளை ஏன் விரட்டினாய்?” என்றார். மாயன் மெளனமாகச் சிரிக்க “சரி போகலாம் வா” என்று சுவாமி நடக்க மாயன் பின்னால் தொடர்ந்து சென்றார்.

(மனிதனே புனிதன் வரலாறு இன்னும் தொடர்ந்து வரும்)

நன்றி! வணக்கம்!

— ஈஸ்வர குமாரரின் தொண்டன்!
மதுரை M.மேகநாதன்.