நாவில் எழுதிய நல்லவர்!

ஓம் ஸ்ரீ ஈஸ்வர மஹா ஜோதியே சரணம்!

04•02•2017,
சனிக்கிழமை,
குரு ஈஸ்வராலயம்,
பொள்ளாச்சி.

(219) மனிதனே புனிதன் —
நாவில் எழுதிய நல்லவர்!
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
நான் இந்தத் தொடரில் முழுமையான செய்திகளையே கூற விரும்புகிறேன். சில விஷயங்கள் காலப்போக்கில் நினைவில் சிக்காது மறந்தோ அல்லது அழிக்கப்பட்டோ போயிருக்கலாம். எனது நினைவிற்கு எட்டியதை மட்டுமே உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். மண்ணிலோ, குப்பையிலோ கிடக்கும் அபூர்வப் பொருளைப் போன்ற மதிப்பு மிக்கவர்கள் அநேகர் வெளிப்படாது இருந்து விட்டார்கள். நம்முடன் நெருங்கிப் பழகுபவர்கள் மீது எப்போதும் நமக்கு அலட்சியம் இருக்கும். அது மனித சுபாவம். உண்மை மெய்யன்பர்களால் அப்படி இருந்து விட முடியாது. இந்த வரலாறு வெளிவருகின்ற இந்த சமயத்தில் எத்தனை எதிர்ப்பு? எத்தனை துவேஷ குணங்கள்? எத்தனை அலட்சிய மனப்பான்மைகள்? எழுதுவது என்னவோ நான்தான்! ஆனால் இறையருள் துணையுடன் என்னை எழுத வைத்துக் கொண்டிருப்பதும் நமது சுவாமி தான் என்பதாக எண்ணுகிறேன். இதிலும் சிறுசிறு குற்றங்குறைகள் இருக்கலாம். சுவாமி அவர்கள் பொறுத்தருள வேண்டிக் கேட்டுக்கொள்கிறேன். காரணம், எதனையும் மன்னிக்கும் குணமுடைய மனதினைக் கொண்டவர் சுவாமி தவத்திரு.ஸ்ரீ நாகராஜ் அவர்கள்! ஊக்கத்தையும் தந்து நமது மனநிலையைச் சமனப்படுத்தும் சக்தி நிச்சயம் அவரிடம் உள்ளது என்பதை அறிவோம். நாங்களும் அதனைப் பெற்று வாழ்வாங்கு வாழவேண்டும் என்று சுவாமியை ஆசி அருள வேண்டுகிறோம். நன்றி!

வைகை ஆற்றங்கரையின் மணற்பரப்பில் மாலை நேரம் அநேக குழந்தைகள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள் . வெள்ளையாடை தரித்து துறவி ஓருவர் மேற்கு திசையில் அமர்ந்து சூரியனைப் பார்த்தபடி இருக்கிறார். அவரது உதடுகள் எதனையோ ஜெபம் செய்தபடி இருந்தன. தலையில் அநேக இடங்களில் ஜடை விழுந்து பார்க்கச் சிறிது அச்சம் மனதில் எழும் கரடுமுரடான தோற்றம் கொண்டு விளங்குகிறார். குழந்தைகள் வீசி விளையாடும் பந்து பறந்து வந்து அவர் மடிமீது விழுகின்றது. அவர் அந்த பந்தை எடுத்துக் கையில் வைத்துக் கொண்டு குழந்தைகளைப் பார்க்கிறார். எல்லாக் குழந்தைகளும் அச்சத்தோடு தூரமாக நிற்கின்றார்கள். அதில் ஒரு சிறுவன் மட்டும் சிரித்தபடி அவர் அருகே சென்று கைகூப்பி வணக்கம் என்று கூறுகிறான்.
“ஏய்..போகாதடா, பிள்ளை பிடிக்றவனா தெரியுது. வந்துருப்பா” பையன்களின் கூக்குரல்கள்! சாமியார் முகத்தைப் பார்த்ததும் ஓடியே போனார்கள்.

சாமியார் கேட்டார், “உனக்கு என்னப் பார்த்து பயமில்லையா தம்பி?”
பையனின் பதில், ” யாரு பயப்படுவா? நீங்களும் மனுஷன் தானே. எனக்கென்ன பயம்? பந்தக் குடுங்கண்ணே போகணும்” என்று தைரியமாகப் பேசினான். அதற்கு சாமியார்,” நீ நல்ல பிள்ளையாத் தெரியுது. சரி ..உம் பேரென்ன?”
பையனும் , “எம்பேரா? முருகன்” என்றான்.
” வாப்பா, வந்து உட்கார். உனக்கு விபூதி பூசி விடறேன்” என்றதும் அவர் முன்னால் எதிரில் அமர்ந்து, விபூதி பூசுவதற்குத் தோதாக தனது இடது கையால் நெற்றியில் விழுந்த தலைமுடியை விலக்கிக் கொண் டான். அவரும் விபூதியைப் பூசிவிட்டு, வாயிலும் விபூதியைப் போட்டு, நாக்கில் ஏதோ அட்சரம் வரைந்தார். பிறகு தனது வலது உள்ளங்கையைப் பையனின் உச்சந்தலையில் வைத்து ஆசீர்வதித்து, “இன்று முதல் நீ அருள் வாக்கு முருகன்” என்று கூறினார். இந்தக் குழந்தையை ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். சரியாக 35 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நமது சுவாமி ஸ்ரீ நாகராஜரைத் தேடி வந்து தனது தோஷங்களை நீக்கிக் கொண்டு சுகப்படப் போகின்றவர். அதனையும் கூட சாமியார் பையனிடம் கூறியிருந்தார். அவனும் தனது மனதில் “நாகராஜ சுவாமி ” எனப் பதியவைத்துக் கொண்டான். அருள் வாக்கு முருகன் என்று செய்தித்தாளில் அந்நாட்களில் தினமும் வந்தவண்ணம் இருக்கும். இனி திரு.முருகன் அவர்கள் நமது சுவாமியை சந்திக்க வரும் போது இந்தத் தொடர் அங்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும் எனக் கருதுகிறேன். இனி சுவாமி அவர்கள் தியான சங்கத்தில் எங்களையெல்லாம் எப்படிச் சந்தித்தார்? அவர் ஆற்றிய அரும்பணிகள் பற்றிய சுவையான தகவல்களை உங்களுக்குத் தொகுத்துத்தரப் போகின்றேன்.

(மனிதனே புனிதன் வரலாறு இன்னும் தொடர்ந்து வரும்)

நன்றி! வணக்கம்!

— ஸ்ரீ ஈஸ்வர குமாரரின் தொண்டன்!
மதுரை M.மேகநாதன்.