காட்டாற்று வெள்ளத்தில் மூழ்கியது!

ஓம் ஸ்ரீ ஈஸ்வர மஹா ஜோதியே சரணம்!

16•08•2016,
செவ்வாய்க்கிழமை,
குருஈஸ்வராலயம்,
பொள்ளாச்சி.

(43) மனிதனே புனிதன் —
காட்டாற்று வெள்ளத்தில் மூழ்கியது!
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
இப்போதெல்லாம் சுவாமியின் மனம் கவர்ந்த சற்குரு நாதர் அவரது கண்களில் தென்படா விட்டாலும், அசரீரியாக எச்சரிக்கை குரல் கேட்டுக் கொண்டிருப்பதால், மிகுந்த மன தைரியமும், துணிச்சலும் சுவாமிக்கு ஏற்பட்டிருந்தது. சபரிமலை யாத்திரை செல்லும் நாட்களில் இருந்து, அவரது பஜன் பாடல்களைக் கேட்க சுற்று வட்டார கிராமங்களில் இருந்து தினமும் அழைப்பும், வண்டி வாகன மரியாதைகளும் கிடைத்துக் கொண்டிருந்தன. சுவாமி பாட வருகிறார் என்று அன்னதானத்திற்கு தடபுடலாக ஏற்பாடுகள் நடை பெறும்.தமிழ், தெலுங்கு, மலையாள மொழிகளில் பஜன் பாடுவார். சில பாடல்கள் மனதை உருக்கும். இரவு பன்னிரண்டு மணிவரை பஜனும் விருந்தும் நடை பெற்றுக் கொண்டிருக்கும். ஊரே அமர்க்களப்படும்.

சில பாடல்கள் மக்களை ஆவேசம் வரச் செய்து ஆங்காங்கே சுவாமி ஆடிக்கொண்டும், கும்மி கொட்டிக் கொண்டும் இருப்பர்.சில கிராமங்களில் ஆவேசம் கட்டுக்கடங்காமல் செல்லும் போது, நாகப்பநாயுடு, பேச்சிமுத்து பெரியவர், சிங்கத்தேவர் மூவரும் பாட விடாமல் துண்டினால் சுவாமி வாயைக் கட்டி தூக்கிச் சென்று விடுவர். பேச்சிமுத்து,”நாகுசாமி அப்புறம் பாடலாம். இங்கே பாருங்க ஜனங்களின் சாமி ஆட்டத்தையும், சப்தத்தையும்! குறிப்பிட்ட சில பாடல்கள் பாட வேண்டாம். எங்களுக்குப் பயமாக இருக்கிறது” என்பர். பிறகு சாமி ஆடியவர்களுக்கு மூவரும் தீர்த்தம், திருநீறு பூசி சமாதானம் சொல்லி சாப்பிடச் போகச் சொல்லி விட்டு நமது சுவாமியிடம் வருவர். நாகப்பநாயுடு ஐயா அவர்கள், “என்ன நாகுசாமி நடக்குது? எந்த ஊருக்குப் போய்ப் பாடினாலும் இப்படி மருள் வந்து ஆடிக் கொண்டுள்ளனர்! தெரியாமத்தான் கேட்கிறேன், நீங்க ஆடவைக்கிறீர்களா? இது புதுமையாக உள்ளது. இனி நீங்கள் பஜன்பாட எந்த ஊருக்கும் போகக்கூடாது. இது எங்கள் அன்புக் கட்டளை” என்று கூறினர். சுவாமியும் பாடச் செல்வதை நிறுத்திக் கொண்டார்.

அந்த வருடம் மார்கழி மாதம் முழுக்க மழை கொட்டித் தீர்த்தது. ஆழியாற்றில் வெள்ளப் பெருக்கு ஏற்பட்டது. உப்பாறு, பாலாறு, ஆழியாறு மூன்றும் பொங்கிப் பெருகி பாலம் மூழ்கி விடும் நிலைக்கு வந்து விட்டது. சுவாமியின் தாயார் பயந்து போய் விட்டார்கள். தனது இளைய மகள்கள் இருவரையும் கூட்டிக் கொண்டு தனது மூத்த மகள் திருமணம் செய்து வாழும் பொள்ளாச்சிக்குச் சென்று விட்டார்கள். வீட்டில் தந்தையார் தனியே ஒருவரையும் காணாது தேடிக் கொண்டிருக்கிறார். சுவாமியின் வீடு வரை வெள்ளம் வந்து விட்டது. பிறகு மாலை மூன்று மணிக்கு வெள்ளம் வடிந்து கட்டுக்குள் வந்து, இருகரைகளையும் தொட்டு ஓடியது. தாயார் திரும்ப வந்ததும் அவரை வீட்டிற்குள் விட மறுத்தார். “வெள்ளம் வந்தால் என்னை விட்டுவிட்டுப் போய்விட்டீர்கள்! உயிர் உங்களுக்கு மட்டும் அச்சு வெல்லமா?” என்று கேட்டுச் சிரித்துப் பிறகு உள்ளே செல்ல அனுமதி தந்தார்.

சுவாமி கிராமத்தில் இப்போது இஸ்லாம் கல்லூரி இருக்கும் இடத்தில் ஒரு குடும்பம் விவசாயம் செய்து வந்தது. அவர்கள் மகன் கிட்டுச்சாமி. சற்று வாய் துடுக்கான பையன். அவர்களின் விவசாய பூமியில் நின்று சுவாமி வெள்ளத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அந்தப் பையனும் சபரிமலை செல்ல மாலை போட்டிருந்தான். அவன் திடீரென,”உங்களைப் பெரீய சுவாமி என்று சொல்கிறார்கள் அல்லவா! ஏன் இந்தச்சாமி இந்த வெள்ளத்தில் நீந்தி அக்கரைக்குப் போகக் கூடாது? முடியாது எனநான் பந்தயம் கட்டுகிறேன். முடியும் என்று நீங்கள் சொல்லத் தயாரா?” என்று வம்பு பேசினான்.

சுவாமி அவனிடம்,” என்னை வெள்ளத்தில் தள்ளி விடத்தானா நீ அவதாரம் எடுத்து வந்திருக்கிறாய்?” எனக் கேட்டார். சுவாமியை வெள்ளத்தில் இறங்க வைப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான். ஊர் மக்களும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க சுவாமி குருநாதரை தியானித்தபடியே வெள்ளத்தில் இறங்கி விட, நீச்சல் இல்லாமலேயே காட்டாற்று வெள்ளம் சுவாமியை இழுத்துச் சென்று கொண்டிருந்தது. ஊர் மக்களும் “சுவாமி வெள்ளத்தில் அடித்துச் செல்லப்படுகிறார், காப்பாற்றுங்கள்” என்ற கூக்குரலும், கூச்சலும் எழுந்தது. சுவாமிக்கு நன்கு நீச்சல் தெரியும். எங்கெங்கு பாறைகள் இருப்பதும் தெரியும்.என்ன தெரிந்தென்ன?. வெள்ளத்தின் உக்கிரம் அசாத்தியம்! எதிர்க்கரையில் தனது குருநாதர் நிற்பது தெரிய, நீரின் போக்கிலேயே நீந்தி சற்று நேரத்தில் அக்கரையை நெருங்கி விட்டார். கரை மீது மோதும் வெள்ளம் சுவாமியைத் தூக்கி கரையில் வீசி எறிந்தது. சுவாமி எழுந்து நின்றதும் அக்கரையிலும் ஜனத்திறள் குவிந்து விட்டது. “மாலை போட்டிருக்கும் சுவாமி இப்படிச் செய்யலாமா?” என்று ஊர்கூடிப் பேசினர்.
பெற்றோர் அக்கரையில் சுவாமி வரவுக்குக் காத்திருந்தனர். எப்பொழுதும், எந்த நேரமும் கெடுதல்களையே செய்து வந்த கிட்டுச்சாமியின் வாழ்க்கை பரிதாபத்துக்கு உரியதாயிற்று.

கெடுவான் கேடு நினைப்பான். மனதைக் கீழ்மைப் படுத்தும் தீய குணங்களை விட்டு விடுதலே பெருமை மிகுந்த காரியமாகும். கர்வப்படுதல், புறங்கூறல், கபடவார்த்தை உரைத்தல் இவைகள் நம்மை தரும் சிந்தையில் இருந்து விலகச் செய்து விடும்.

இறைசக்தியை மறந்துவிட்டு நாம் எங்கோ சென்று விடுவோம். அங்கே நமக்கு சந்தோஷம் உண்டாகாது. போதும் என்ற மனதுடன் கபடமற்ற அழகிய வாழ்வில் தான் எத்தகைய மகிழ்ச்சி கிடைக்கும்! புனிதம் பெற்றவரைத் தன்னுடன் சேர்ந்து வாழும் பாக்கியத்தைத்தர இறையருள் காத்துக் கொண்டிருக்கிறது!
நன்றி! வணக்கம்!

(மனிதனே புனிதன் வரலாறு இன்னும் தொடர்ந்து வரும்)

— ஸ்ரீ ஈஸ்வர குமாரரின் தொண்டன்!
மதுரை M.மேகநாதன்.